Via bijzondere hypothecaire constructies, die negotiaties werden genoemd, vloeide aan het einde van de achttiende eeuw veel geld vanuit Nederland naar plantages in de Nederlandse West-Indische koloniën. Liefst zes van deze negotiaties werden opgezet door Dirk Wernard van Vloten, die woonachtig was aan de Nieuwegracht 63. De positie als directeur van verschillende negotiaties stelde Van Vloten in staat om op verschillende manieren van de koloniale handel te profiteren. Zo werd veel planters verplicht producten naar Van Vloten in Utrecht te verschepen. Daarnaast kocht hij samen met zijn neef Willem van Vloten de Utrechtse suikerraffinaderij aan het Lucasbolwerk. Met de negotiaties van Dirk Wernard van Vloten liep het financieel uiteindelijk niet goed af. Toch is het hem persoonlijk voor de wind te gaan. Dirk Wernard van Vloten zou op zijn oude dag een vooraanstaande positie in de stad innemen als ‘oud, deftig notaris.’
